آشنایی با مجازی‌سازی دسکتاپ
همانطور که اشاره کردیم، مجازی‌سازی دسکتاپ به معنای دسترسی آسان به تمامی اطلاعات از راه دور با استفاده از هر نوع دیوایس هوشمند در هر مکان و زمانی است. برای درک بهتر این تکنولوژی تنها کافیست که خود را جای یک کارمند در یک شرکت بزرگ که از تکنولوژی مجازی‌سازی دسکتاپ استفاده می‌شود قرار دهید. زمانی که شما در این شرکت حضور دارید می‌توانید با استفاده از سیستمی که در اختیار شما قرار داده شده است کارهای خود را انجام دهید اما زمانی که از شرکت خارج می‌شوید برای اینکه بتوانید به تمامی اطلاعات و داده‌های خود بر روی سیستم شرکت دسترسی پیدا کنید یا ادامه کار نیمه تمام خود را انجام دهید می‌توانید با هر نوع دیوایس هوشمندی در هر مکانی که حضور دارید با استفاده از دسکتاپ مجازی به انجام آن‌ها بپردازید.
مزایای مجازی‌سازی دسکتاپ
قبل از اینکه به سراغ مزایای مجازی‌سازی دسکتاپ برویم، لازم است به انواع روش‌هایی که در شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ برای پیاده‌سازی مجازی‌سازی دسکتاپ استفاده می‌شود، بپردازیم. در کل شرکت‌ها و سازمان‌ها برای استفاده از تکنولوژی مجازی‌سازی دسکتاپ از دو روش استفاده می‌کنند که روش اول، یک روش کاملا سنتی و قدیمی است اما روش دوم، روش مدرنی است که امروزه اکثر مدیران شبکه به دلیل مزایای بیشماری که دارد از آن استفاده می‌کنند.
در روش اول یک سیستم در شبکه کامپیوتری به عنوان سرور در نظر گرفته می‌شود و سایر سیستم‌ها به عنوان کلاینت در نظر گرفته شده و به سرور متصل می‌شوند. در این روش میزان RAM و CPU هر یک از سیستم‌هایی که به عنوان کلاینت انتخاب شده‌اند متناسب با نیاز کاربران آن‌ها تعیین می‌گردد. همانطور که اشاره کردیم این روش، روشی قدیمی است که در گذشته شرکت‌ها و سازمان‌های زیادی بر اساس آن از تکنولوژی مجازی‌سازی دسکتاپ استفاده می‌کرده‌اند.
اما در روش دوم یک سیستم فوق‌العاده قدرتمند به عنوان سرور در نظر گرفته می‌شود و سایر سیستم‌ها به عنوان کلاینت محسوب می‌شوند اما میزان RAM و CPU قابل توجهی از سیستم سرور به سیستم‌های کلاینت اختصاص داده می‌شود. امروزه اکثر شرکت‌ها و سازمان‌ها از این روش برای بهره‌گیری از دسکتاپ مجازی استفاده می‌کنند چراکه این روش مزایای متعددی دارد که یکی از مهم‌ترین مزیت‌های آن، افزایش یا کاهش راحت‌تر میزان RAM و CPU اختصاص داده شده به سیستم‌های کلاینت است. از این‌رو برخلاف روش اول که برای تغییر دادن میزان RAM و CPU سیستم‌های کلاینت باید به صورت جداگانه این کار را بر روی هر یک از سیستم‌های کلاینت انجام دهید، در روش دوم به راحتی، از روی سرور می‌توانید میزان RAM و CPU هر یک از سیستم‌های کلاینت را افزایش یا کاهش دهید.
درنتیجه شرکت‌ها با استفاده از روش دوم یعنی انتخاب یک سیستم قدرتمند به عنوان سرور و اختصاص دادن بخش قابل توجهی از RAM و CPU آن به سیستم‌های کلاینت، هزینه‌های شبکه کامپیوتری خود را به طور چشم‌گیری کاهش می‌دهند. چراکه با استفاده از این روش دیگر مجبور نیستند به ازای هر سیستم کلاینت در شبکه در صورت افزایش میزان حافظه یا افزایش سرعت پردازش، RAM و CPU جدیدی خریداری کنند به گونه‌ای که تنها با ارتقا RAM و CPU یک سیستم یعنی سرور می‌توانند میزان RAM و CPU بیشتری را به هر یک از سیستم‌های کلاینت در شبکه اختصاص دهند. درواقع با استفاده از این روش می‌توان تمامی سیستم‌های کلاینت در شبکه را به صورت مرکزی مدیریت و کنترل کرد و دیگر نیازی به پیکربندی هر یک از سیستم‌های کلاینت در شبکه نیست.
بدون دیدگاه